Η χειρουργική άκρας χειρός είναι μια υπο-ειδικότητα της ιατρικής που ασχολείται με κακώσεις ή παθήσεις του χεριού, του καρπού και του αντιβραχιονίου. Το χέρι έχει μια πολύπλοκη ανατομία και λόγω αυτής της ιδιαίτερης και σύνθετης κατασκευής του μπορεί να εκτελεί σύνθετες, δεξιοτεχνικές κινήσεις. Είναι το μέρος του σώματος που υπόκειται πιο συχνά σε τραυματισμούς και είναι ιδιαίτερα σημαντικό, η πρώτη αντιμετώπιση ενός τραυματισμού του χεριού, να γίνεται από τον ειδικό χειρουργό που πρέπει να συνδυάζει γνώσεις πλαστικής και ορθοπεδικής χειρουργικής. Η σωστή θεραπεία θα βοηθήσει το χέρι να επανακτήσει πλήρως την λειτουργικότητα του.

Ο Δρ. Ανδρέας Σκαρπάρης, ειδικός χειρουργός άκρας χειρός, εξειδικεύτηκε στην πλαστική και επανορθωτική χειρουργική στο νοσοκομείο Chaim Medical Center – Tel-Hashomer Hospital στο Tel-Aviv και στην χειρουργική άκρας χειρός και μικροχειρουργική στην Νέα Υόρκη (Columbia University), κοντά στον Dr. Richard Eaton που μαζί με τον Dr. William Little θεωρούνται ως οι θεμελιωτές της χειρουργικής της άκρας χειρός.

Μετά από μακρόχρονη εκπαίδευση στις παθήσεις του χεριού, επέστρεψε στην Κύπρο όπου ίδρυσε την Κλινική Πλαστικής Χειρουργικής και Χειρουργικής Άκρας Χειρός.

Το μέσο νεύρο μαζί με τους καμπτήρες τένοντες των δακτύλων διέρχονται από ένα οστέινο κανάλι στον καρπό, τον καρπιαίο σωλήνα. Η οροφή του καρπιαίου σωλήνα αποτελείται από τον εγκάρσιο σύνδεσμο. Όταν υπάρχει φλεγμονή και πίεση του μέσου νεύρου μέσα στον καρπιαίο σωλήνα, εκδηλώνονται τα συμπτώματα του συνδρόμου, που μπορεί να είναι:

ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ

• Μούδιασμα ή μυρμήγκιασμα στα δάχτυλα που νευρώνονται από το μέσο νεύρο (αντίχειρας, δείκτης, μέσος και παράμεσος). Η πίεση του μέσου νεύρου δεν θα επηρεάσει το μικρό δάχτυλό.
• Ατροφία των μυών του θέναρος (της βάσης του αντίχειρα) και αδυναμία του αντίχειρα.
• Χαρακτηριστικός πόνος που αφυπνίζει τον ασθενή το βράδυ.
• Υπάρχει δυσκολία σε κάποιες απλές κινήσεις, όπως το βούρτσισμα μαλλιών, το κράτημα του πιρουνιού κλπ.

ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΑ

Αιτίες που μπορούν να προκαλέσουν αυξημένη πίεση του μέσου νεύρου στον καρπιαίο σωλήνα είναι:

• Ασθένειες όπως υποθυρεοειδισμός, ρευματοειδής αρθρίτιδα, διαβήτης.
• Επαναλαμβανόμενες κινήσεις του καρπού, ιδιαίτερα όταν βρίσκεται διαρκώς σε κάμψη, όπως κατά τη χρήση υπολογιστή.
• Εγκυμοσύνη

ΔΙΑΓΝΩΣΗ

Η διάγνωση γίνεται κυρίως από το ιστορικό και την κλινική εξέταση και μπορεί να επιβεβαιωθεί με νευροφυσιολογικό έλεγχο (ηλεκτρομυογράφημα).

ΘΕΡΑΠΕΙΑ

Στα αρχικά στάδια γίνεται χορήγηση φαρμάκων και ναρθήκων (splint) που πρέπει να φοριούνται ιδιαίτερα το βράδυ. Συνίσταται ανάπαυση. Τοπικά μπορεί να εγχυθεί κορτιζόνη μέσα στον καρπιαίο σωλήνα. Αν τα συμπτώματα δεν υποχωρούν ή έχουμε συχνές υποτροπές συνίσταται χειρουργική αντιμετώπιση. Κατά αυτή γίνεται διατομή του εγκάρσιου συνδέσμου και αποσυμπίεση του νεύρου με άμεση υποχώρηση των συμπτωμάτων (πόνος). Το μούδιασμα ίσως χρειαστεί περισσότερο διάστημα για να εξαφανιστεί.

Σε παραμελημένες περιπτώσεις μπορεί να επέλθει ατροφία του νεύρου (μη πλήρης ανάρρωση του νεύρου) και ατροφία των μυών του θέναρος. Ο πόνος θα υποχωρήσει αλλά κάποια μουδιάσματα στα δάχτυλα μπορεί να παραμείνουν.

Η ωλένια νευρίτιδα είναι μια πάθηση που συμβαίνει λόγω πίεσης του ωλένιου νεύρου μέσα στο ωλένιο κανάλι του αγκώνα (Cubital Tunnel). Το οστέινο κανάλι οριοθετείται από τα οστά του αγκώνα και από σύστημα συνδέσμων. Το ωλένιο νεύρο διέρχεται μέσα από αυτό. Στα άτομα που κάνουν χειρωνακτικές εργασίες, το νεύρο μπορεί να πιεστεί μέσα σ ’αυτό το κανάλι και προκαλείται συμπτωματολογία όπως:

Πόνος ή μούδιασμα στο χέρι που εντοπίζονται στο μικρό δάκτυλο και τον παράμεσο και γίνονται εντονότερα κατά την κάμψη του αγκώνα. Μπορεί να υπάρχει χειροτέρευση των συμπτωμάτων το βράδυ και αδυναμία κατά την σύλληψη αντικειμένων.

ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΑ

Η ωλένια νευρίτιδα μπορεί να προκληθεί λόγω άμεσης πίεσης του νεύρου, λόγω παρατεταμένων κάμψεων του αγκώνα στον ύπνο, ή λόγω υπερτροφίας των ιστών που περιβάλλουν το νεύρο.

ΔΙΑΓΝΩΣΗ – ΚΛΙΝΙΚΗ ΕΞΕΤΑΣΗ

Πλήξη του νεύρου στην περιοχή του αγκώνα μπορεί να προκαλέσει πόνο.

Βάζοντας τον ασθενή να κάμψει τον αγκώνα, μπορεί να δημιουργηθεί μούδιασμα στα δάκτυλα που νευρώνονται από το ωλένιο νεύρο (τέταρτο – πέμπτο δάχτυλο).

Εξέταση για διαβήτη ή νόσο του θυρεοειδή πάντα συνίσταται να γίνει.

Ηλεκτρομυογράφημα: αυτό μπορεί να δείξει πίεση του νεύρου (καθυστέρηση αγωγής), όταν τα κλινικά σημεία δεν είναι τόσο ξεκάθαρα.

ΘΕΡΑΠΕΙΑ

Στην αρχή γίνεται συντηρητική θεραπεία με μη στεροειδή αντιφλεγµονώδη φάρμακα και νάρθηκες για να αποφεύγεται η υπερβολική κάμψη του αγκώνα. Αν τα συμπτώματα δεν υποχωρούν ή υποτροπιάζουν, τότε συνίσταται χειρουργική θεραπεία. Γίνεται διάνοιξη του ωλένιου καναλιού (Cubital Tunnel) απελευθέρωση και μετάθεση του νεύρου.

Ο αντίχειρας παρουσιάζει το μεγαλύτερο εύρος κινήσεων στο χέρι (πολυαξονική κίνηση) και είναι το πιο σημαντικό δάκτυλο του χεριού. Απώλεια του αντίχειρα ισοδυναμεί με απώλεια 40% – 60% της λειτουργικότητας του χεριού. Η ένωση του αντίχειρα με τον καρπό γίνεται με την βασική άρθρωση του αντίχειρα (ταπέζιο-μετακαρπική άρθρωση). Το μεγάλο εύρος κινήσεων του αντίχειρα οφείλεται στην ιδιαίτερη ανατομία της άρθρωσης. Λόγω αυτής της ιδιαίτερης ανατομικής κατασκευής η άρθρωση αυτή, παρουσιάζει πολύ συχνά αρθρίτιδα. Λέγοντας αρθρίτιδα εννοούμε την ύπαρξη φλεγμονής στην άρθρωση, με επακόλουθο της καταστροφή των αρθρικών χόνδρινων επιφανειών των οστών και εμφάνιση πόνου κατά την κίνηση (λόγω τριβής μεταξύ των οστών της άρθρωσης).

ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΑ

Η αρθρίτιδα είναι πιο συχνή στις γυναίκες άνω των 40 ετών. Πολλοί παράγοντες συντείνουν στην εμφάνιση αρθρίτιδας, όπως προηγούμενος τραυματισμός, ή κάταγμα του 1ου μετακαρπίου, εκφύλιση και χαλάρωση των συνδέσμων της άρθρωσης (αστάθεια της άρθρωσης) κλπ.

Η αρθρίτιδα της βασικής άρθρωσης του αντίχειρα μπορεί να εμφανιστεί ως μονοαρθρίτιδα χωρίς να υπάρχει πάθηση των άλλων αρθρώσεων του χεριού.

ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ

Το πιο συχνό σύμπτωμα είναι πόνος στην βάση του αντίχειρα που επιδεινώνεται σε διάφορες κινήσεις, όπως κατά την σύλληψη αντικειμένων, στην περιστροφικές κινήσεις (ο ασθενής δυσκολεύεται στην περιστροφή του πόμολου της πόρτας ή του κλειδιού στην κλειδαριά), στο γράψιμο κλπ.

ΔΙΑΓΝΩΣΗ – ΚΛΙΝΙΚΗ ΕΞΕΤΑΣΗ

Υπάρχει ευαισθησία στην περιοχή της άρθρωσης του αντίχειρα, κρηγμός κατά την πίεση του αντίχειρα στο καρπό (positive thumb grind test). Αδυναμία συγκρότησης αντικειμένων, (forceful pinch). Ακόμη μπορεί να υπάρχει δυσμορφία της άρθρωσης (thumb subluxation).

Ακτινολογικά θα εμφανιστεί εικόνα αρθρίτιδας (καταστροφή των αρθρικών επιφανειών). Είναι αξιοσημείωτο να ειπωθεί ότι πολλές φορές η κλινική εικόνα δεν συμβαδίζει με την ακτινολογική. Ο ασθενής μπορεί να έχει βαριά συμπτωματολογία χωρίς ιδιαίτερα ακτινογραφικά ευρήματα.

ΘΕΡΑΠΕΙΑ

Στα αρχικά στάδια της νόσου η θεραπεία είναι συντηρητική με μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα και ακινητοποίηση της άρθρωσης με νάρθηκα (splint). Πολλές φορές η συντηρητική θεραπεία επαρκεί για ανακούφιση των συμπτωμάτων και επαναχρησιμοποίηση του χεριού. Η βελτίωση δεν αποκλείει την επανεμφάνιση των συμπτωμάτων σε μελλοντική καταπόνηση του αντίχειρα. Όταν η συντηρητική θεραπεία αποτυγχάνει, τότε χρειάζεται χειρουργική αντιμετώπιση. Το είδος της επέμβασης είναι ανάλογο του σταδίου της ασθένειας, του επαγγέλματος του ασθενή κλπ.

Η πιο συχνή μέθοδος που χρησιμοποιείται είναι η αφαίρεση του πάσχοντος τραπεζοειδούς οστού και αρθροπλαστική με σταθεροποίηση της άρθρωσης χρησιμοποιώντας τενόντιο μόσχευμα.

Η πιο συχνή μέθοδος που χρησιμοποιείται είναι η αφαίρεση του πάσχοντος τραπεζοειδούς οστού και αρθροπλαστική με σταθεροποίηση της άρθρωσης χρησιμοποιώντας τενόντιο μόσχευμα (LRTI – Ligament Reconstruction Interposition Arthroplasty). Η χειρουργική θεραπεία επιφέρει την οριστική θεραπεία και απαλλαγή από τον πόνο. Μετά από ακινητοποίηση 6 εβδομάδων και φυσικοθεραπεία, ο αντίχειρας αποκτά σταδιακά την κινητικότητα και λειτουργικότητα του.

Η αρθρίτιδα της βασικής άρθρωσης του αντίχειρα είναι μια πολύ συχνή πάθηση του αντίχειρα και με την γρήγορη και σωστή αντιμετώπιση της, αποφεύγονται προχωρημένες εκφυλιστικές αλλοιώσεις της άρθρωσης του αντίχειρα και του καρπού.

Στην νόσο του De Quervain υπάρχει επώδυνος ερεθισμός των τενόντων του αντίχειρα – του βραχύ εκτείνοντα και του μακρού απαγωγού τένοντα που περνούν μέσα από ένα έλυτρο – ινώδη σήραγγα, του πρώτου ραχιαίου διαμερίσματος του χεριού. Η φλεγμονή που υπάρχει δημιουργεί πρήξιμο και πάχυνση των τενόντων με συνέπεια πόνο κατά τη χρήση του αντίχειρα.

ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΑ

Η φλεγμονή μπορεί να δημιουργηθεί είτε από επαναλαμβανόμενο τραύμα, λόγω χρήσης του αντίχειρα (repetitive injury), αλλά συχνά η αιτία είναι άγνωστη. Εμφανίζεται συνήθως σε ηλικίες 30-50 χρονών και συχνότερα σε γυναίκες.

ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ

Υπάρχει πρήξιμο του αντίχειρα, πάνω από το πρώτο διαμέρισμα στην περιοχή του anatomical snuff box. Ο πόνος γίνεται πιο έντονος κατά την απαγωγή και έκταση του αντίχειρα και υπάρχει δυσκολία κατά την χρήση του αντίχειρα. Ο πόνος μπορεί να επιδεινώνεται κατά την σύλληψη αντικειμένων και στις περιστροφικές κινήσεις του χεριού.

ΔΙΑΓΝΩΣΗ – ΚΛΙΝΙΚΗ ΕΞΕΤΑΣΗ

Υπάρχει ευαισθησία στην περιοχή και πόνος κατά την απαγωγή και έκταση του αντίχειρα. Υπάρχει θετικό Finkelstein’s test. Σε αυτό το test ο ασθενής κάνει μια γροθιά με τον αντίχειρα μέσα στην παλάμη και κάμπτεται ο καρπός. Κατά την κίνηση αυτή προκαλείται πόνος.

ΘΕΡΑΠΕΙΑ

Αρχίζουμε με συντηρητική θεραπεία που περιλαμβάνει ξεκούραση του χεριού και χρήση νάρθηκα (splint) για περίοδο 3-4 εβδομάδων. Συνταγογραφούνται μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη για περίοδο 2 εβδομάδων. Επίσης μπορεί να γίνει έγχυση στεροειδών στο έλυτρο για να καταπολεμηθεί η φλεγμονή.

ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ

Αν τα συμπτώματα είναι μακροχρόνια (πάνω από 3 μήνες) ή επανέρχονται μετά από λίγο διάστημα από την διακοπή της θεραπείας, συνίσταται χειρουργική αντιμετώπιση.

Η επέμβαση γίνεται με τοπική αναισθησία, με μια τομή 1-2 cm πάνω από πρώτο ραχιαίο διαμέρισμα, όπου γίνεται τομή στον σύνδεσμο και απελευθερώνονται οι τένοντες. Η επέμβαση είναι απλή και το άτομο μπορεί να ανακτήσει την πλήρη λειτουργικότητα του αντίχειρα μετά από σύντομο χρονικό διάστημα. Φυσικοθεραπεία και κάποιες ασκήσεις του χεριού συνιστώνται να γίνουν μετά την επέμβαση.

Η νόσος Dupuytren είναι μια πάθηση της παλάμης και των δακτύλων που οφείλεται σε παθολογική πάχυνση και ρίκνωση της παλαμιαίας απονεύρωσης. Η παλαμιαία απονεύρωση βρίσκεται κάτω από το δέρμα της παλάμης. Η απονεύρωση αποτελείται από συνδετικό ιστό και ο ρόλος της είναι να μειώνει την ρίκνωση (ζάρωμα) του δέρματος, διευκολύνοντας έτσι την σύλληψη αντικειμένων.

ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΑ

Τα αίτια της πάθησης δεν είναι γνωστά. Συναντάται περισσότερο στους άντρες, κυρίως βορειοευρωπαίους και έχει κληρονομική προδίαθεση. Είναι πιο συχνή σε διαβητικούς ή άτομα με θυρεοειδοπάθεια ή νεφρική ανεπάρκεια.

ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ

Η νόσος εμφανίζεται ως σκληρές διογκώσεις (οζία) ή χορδές (bands) κάτω από το δέρμα. Υπάρχει σταδιακή χειροτέρευση της και οι σκληρές ταινίες της παθολογικής απονεύρωσης μπορεί να προκαλέσουν μόνιμη κάμψη των δακτύλων και σε προχωρημένο στάδιο – αδυναμία έκτασης των δακτύλων. Συνήθως επηρεάζεται το μικρό δάκτυλο και ο παράμεσος αλλά είναι δυνατό να επηρεαστεί οποιοδήποτε δάκτυλο. Όταν υπάρχει προχωρημένη κάμψη των δακτύλων μέσα στη παλάμη, ο ασθενής αδυνατεί να χρησιμοποιήσει το χέρι του.

ΔΙΑΓΝΩΣΗ

Η διάγνωση είναι κλινική και η μορφή της νόσου είναι χαρακτηριστική.

ΘΕΡΑΠΕΙΑ

Δεν υπάρχει κάποια θεραπεία που να σταματά την εμφάνιση της νόσου αλλά μπορεί να θεραπεύσουμε την δυσμορφία και δυσλειτουργία του χεριού που προκαλείται όταν υπάρχει κάμψη των δακτύλων. Όταν η κάμψη των αρθρώσεων των δακτύλων φθάσει στις 15˚- 30˚ μοίρες κάμψης, τότε συνίσταται χειρουργική θεραπεία.

Η χειρουργική αντιμετώπιση μπορεί να διαφέρει ανάλογα με την βαρύτητα της πάθησης.

Μπορεί να γίνει:

• Διατομή των χορδών της παλαμιαίας απονεύρωσης, που γίνεται συνήθως στο ιατρείο, για να αποκατασταθεί η κίνηση των δακτύλων.
• Ολική αφαίρεση της παθολογικής περιτονίας στην παλάμη και στα δάκτυλα. Σε πολύ προχωρημένες περιπτώσεις μπορεί να γίνει εκτομή του δέρματος και της περιτονίας μαζί. Η περιοχή μπορεί να αφεθεί να επουλωθεί σταδιακά (secondary healing) ή να γίνει μεταμόσχευση δέρματος.

ΕΠΙΠΛΟΚΕΣ

Υπάρχει κίνδυνος να γίνει τραυματισμός κατά την χειρουργική επέμβαση των νεύρων και αγγείων που περιβάλλονται από την παθολογική περιτονία. Για αυτό χρειάζεται η αντιμετώπιση της νόσου να γίνεται από έμπειρο χειρουργό άκρας χειρός. Η δυσκαμψία (stiffness) των δακτύλων μπορεί να διορθωθεί απελευθερώνοντας την άρθρωση των δακτύλων από την περιτονία, αν και εξαιρετικά σπάνια μπορεί να παραμείνει μόνιμη ακαμψία των δακτύλων.

ΥΠΟΤΡΟΠΗ

Ένα ποστοστό 20% των ασθενών μπορεί να βιώσουν κάποιοι βαθμό υποτροπής και να χρειαστεί επανεγχείρηση.

Το γάγγλιο είναι μια κύστη στο χέρι που περιέχει ένα ζελατινώδες υγρό και συνήθως βρίσκεται στην ραχιαία επιφάνεια της πηχεοκαρπικής άρθρωσης. Αποτελεί την συχνότερη μάζα ή ογκίδιο στο χέρι, είναι καλοήθες και τις περισσότερες φορές αβλαβές, χωρίς να προκαλεί κάποια συμπτωματολογία. Το γάγγλιο μπορεί να μεγαλώσει σε μέγεθος, ή να υποχωρήσει χωρίς κάποια προηγούμενη θεραπεία. Το γάγγλιο έχει κυστική μορφή και φέρει ένα μίσχο που συνήθως εξορμά από βαθιά στην άρθρωση του καρπού και περιέχει υγρό παρόμοιο με το αρθρικό υγρό. Πολλές φορές υπάρχει ιστορικό προηγούμενου τραυματισμού στην άρθρωση, αλλά τις περισσότερες φορές δεν είναι σαφής η αιτιολογία σχηματισμού του. Γάγγλια μπορούμε να συναντήσουμε και στην τελική άρθρωση των δακτύλων και σε αυτές τις περιπτώσεις συσχετίζονται με ύπαρξη αρθρίτιδας στις αρθρώσεις αυτές.

ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ

Τα γάγγλια είναι ορατά οζίδια και τις περισσότερες φορές είναι ασυμπτωματικά. Αν ασκούν πίεση σε γειτονικά νεύρα ή ιστούς μπορούν να προκαλέσουν πόνο.

ΘΕΡΑΠΕΙΑ

Συντηρητική: Συνίσταται ακινητοποίηση της άρθρωσης γιατί η περαιτέρω καταπόνηση του καρπού προκαλεί συνήθως περαιτέρω αύξηση του μεγέθους του γαγγλίου. Όταν το γάγγλιο προκαλεί πιεστικά φαινόμενα μπορεί να γίνει αναρρόφηση του ζελατινώδους υγρού με βελόνα, για προσωρινή ανακούφιση από τον πόνο. Όταν γίνει μόνο αναρρόφηση του υγρού, λόγω του ότι το τοίχωμα και ο μίσχος του γαγγλίου δεν αφαιρούνται, το γάγγλιο είναι πολύ πιθανό να επανεμφανιστεί.

Χειρουργική: Για πλήρη και μόνιμη θεραπεία συνίσταται χειρουργική αφαίρεση του γαγγλίου. Το τοίχωμα και ο μίσχος του γαγγλίου αφαιρούνται παντελώς για να αποφύγουμε τυχόν υποτροπή και επανεμφάνιση νέου γαγγλίου. Η επέμβαση γίνετε με τοπική αναισθησία και το άτομο μπορεί να επιστρέψει πολύ σύντομα στις δραστηριότητες του. Αμέσως όμως μετά την επέμβαση, πρέπει να περιορίσει τις κινήσεις του καρπού μέχρι πλήρους ανάρρωσης.

Το σκαφοειδές οστό είναι ένα από τα 8 μικρά οστά της άρθρωσης του καρπού και είναι επιρρεπές σε τραυματισμό, συνήθως μετά από πτώση με το χέρι σε έκταση.

ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ

Μετά από κάταγμα του σκαφοειδούς, υπάρχει πόνος στον καρπό (κοντά στην περιοχή του αντίχειρα) και οίδημα (φούσκωμα) στον καρπό. Πολλές φορές δεν υπάρχει εμφανής παραμόρφωση και ο ασθενής μπορεί να εκλάβει την κάκωση ως εξάρθρημα (sprain), καθυστερώντας να ζητήσει ιατρική βοήθεια. Κατά συνέπεια η καθυστέρηση της σωστής θεραπείας μπορεί να δημιουργήσει μεταγενέστερα προβλήματα.

ΔΙΑΓΝΩΣΗ

Η διάγνωση γίνεται με ακτινογραφία του καρπού. Πολλές φορές μπορεί να μην υπάρχουν άμεσα εμφανή ακτινογραφικά ευρήματα κατάγματος και αυτό καλείται κρυφό (occult) κάταγμα σκαφοειδούς. Συνίσταται να επαναληφθεί η ακτινογραφία 1-2 εβδομάδες μετά τον τραυματισμό, χρονικό διάστημα που συνήθως το κάταγμα γίνετε πιο εμφανές. Αν υπάρχει πόνος στην άρθρωση του καρπού χωρίς εμφανή ακτινογραφικά ευρήματα κατάγματος, είναι καλύτερα το χέρι προφυλακτικά να τοποθετηθεί μέσα σε νάρθηκα και να ακινητοποιηθεί ο καρπός. Μετά από δύο εβδομάδες επαναλαμβάνεται ακτινογραφία του καρπού για πλήρη διάγνωση και αποκλεισμό πιθανού κατάγματος. Αξονική τομογραφία (CT Scan), bone scan ή MRI μπορούν να χρησιμοποιηθούν επίσης για διάγνωση του κατάγματος του σκαφοειδούς.

ΘΕΡΑΠΕΙΑ

Αν στο κάταγμα δεν υπάρχει μετατόπιση των οστικών τμημάτων του σκαφοειδούς (non-displaced fracture) η θεραπεία μπορεί να είναι απλή ακινητοποίηση του καρπού με γύψο για 6 εβδομάδες. Αν υπάρχει μετατόπιση (displaced bone fragments) τότε χρειάζεται να γίνει χειρουργική θεραπεία για αποκατάσταση του κατάγματος.

Η σφυροφακτυλία (mallet finger) συμβαίνει λόγω τραυματισμού του εκτατικού μηχανισμού στην τελική φάλαγγα των δακτύλων. Αποκολλάται η κατάφυση του εκτείνοντα τένοντα, στην τελική φάλαγγα, με αποτέλεσμα το δάκτυλο να εμφανίζει κάμψη στην τελική φάλαγγα, αφού δεν υπάρχει εντατικός μηχανισμός να το κρατά σε ευθεία. Μπορεί επίσης, να αποκολληθεί κομμάτι του οστού μαζί με τον τένοντα (bony mallet finger).

ΘΕΡΑΠΕΙΑ

Αρχίζουμε με συντηρητική θεραπεία με νάρθηκα (splint), κρατώντας το δάκτυλο (τελική φάλαγγα) σε πλήρη έκταση και ακινητοποίηση για 6 εβδομάδες και έπειτα συνεχίζουμε με φυσιοθεραπεία.

Σε περίπτωση αδυναμίας διόρθωσης του τραυματισμού συντηρητικά, χρήζει χειρουργικής θεραπείας.

Το trigger finger είναι μια μορφή τενοντοελυτρίτιδας των καμπτήρων τενόντων των δακτύλων. Οι καμπτήρες τένοντες που καταφύονται στα οστά των δακτύλων περνούν μέσα από ινώδη έλυτρα (δακτυλίδια – pulleys) που συγκρατούν τους τένοντες ώστε να μπορεί να μεταδίδεται η κίνηση στο δάκτυλο κατά την μυϊκή συστολή. Στο trigger finger υπάρχει φλεγμονή και οιδηματώδης στένωση του ελύτρου (A1 pulley), και δυσχεραίνεται η διολίσθηση του τένοντα μέσα στο έλυτρο. Εκδηλώνεται με χαρακτηριστικό εκτιναγμό του δακτύλου, στην προσπάθεια έκτασης του από πλήρη κάμψη και ακούγεται χαρακτηριστικός θόρυβος (snapping). Πολλές φορές ο ασθενής με trigger finger, δεν μπορεί να εκτείνει πλήρως το δάκτυλο (επώδυνη έκταση) και το δάκτυλο είναι σε συνεχή κάμψη.

Η στενωτική τενοντοελυτρίτιδα μπορεί να εμφανιστεί σε οποιοδήποτε δάκτυλο και πολλές φορές δύο δάκτυλα μπορούν να συμπάσχουν. Οφείλεται σε μικροτραυματισμούς της παλάμης από χρήση συνήθως εργαλείων. Η φλεγμονώδης πάθηση επηρεάζει τον εγκάρσιο σύνδεσμο (Α1 Pulley) στην περιοχή των μετακαρπιοφαλαγγικών αρθρώσεων. Συμβαίνει πιο συχνά σε γυναίκες, διαβητικούς, ασθενείς με ρευματοειδή αρθρίτιδα κλπ. Μπορεί να ψηλαφηθεί ογκίδιο από την διόγκωση του τένοντα κατά την είσοδο του στο έλυτρο.

Trigger Finger ή Trigger Thumb μπορεί να εμφανιστεί ακόμη και σε βρέφη.

ΘΕΡΑΠΕΙΑ

Στα αρχικά στάδια η θεραπεία είναι συντηρητική με αντιφλεγμονώδη φάρμακα, και έγχυση κορτικοστεροειδών μέσα στο έλυτρο. Αν τα συμπτώματα υποτροπιάζουν, συνίσταται χειρουργική διόρθωση με τοπική αναισθησία. Ο εγκάρσιος σύνδεσμος τέμνεται και απελευθερώνεται ο τένοντας μέσω μιας μικρής τομής 1 εκατοστού. Η ανάρρωση είναι πολύ γρήγορη και ο ασθενής απαλλάσσεται άμεσα από τον πόνο και αποκτά την κινητικότητα του δακτύλου άμεσα.